Ὅποιος θέλει νά σωθεῖ

Τοῦ ἁγίου Μαξίμου

Ὅπως οἱ κατά σάρκα γονεῖς ἔχουν ἰδιαίτερη φυσική ἀγάπη στά παιδιά τους, ἔτσι καί ὁ νοῦς  ἔχει φυσικό σύνδεσμο μέ τούς λόγους του. Καί ὅπως ὅσοι γονεῖς ἀγαποῦν παθολογικά τα παιδιά τους, τά θεωροῦν πῶς εἶναι τά πιό ἱκανά καί τά πιό ὡραῖα, ἀκόμα κι ἄν εἶναι σέ ὅλα τά πιό καταγέλαστα, ἔτσι καί στόν ἄφρονα νοῦ οἱ λόγοι του, ἀκόμα κι ἄν εἶναι οἱ χειρότεροι ἄπ΄ ὅλους, τοῦ φαίνονται φρονιμότατοι. Στόν σοφό ὅμως νοῦ δέν φαίνονται ἔτσι οἱ λόγοι τοῦ, ἀπεναντίας, ὅταν νομίσει ὅτι εἶναι ἀντικειμενικοί καί καλοί, τότε προπαντός δέν πιστεύει στήν κρίση του, ἀλλά βάζει ἄλλους σοφούς νά κρίνουν τούς λόγους καί τους λογισμούς του, «μήπως εἷς κενόν τρέχη ἤ ἔδραμε» (Γαλ. 2:2), καί ἄπ΄ αὐτούς βεβαιώνεται.