Γιά τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον
«τό δέ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκί ἀναγκαιότερον δί’ ὑμᾶς»
(Φιλιπ. α’, 24)
Φωτισμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὀ Απόστολος
Παύλος αναγνωριζει στήν ἐπιστολή του πρός τούς Φιλιππησίους, ὅτι γι’ αὐτόν
ὁ θάνατος εἶναι ὄφελος, ἐπειδή ἡ ζωή τοῦ εἶναι ὁ Χριστός.
Ἡ ἀγάπη του γιά τό Χριστό τόν τραβά πρός τό θάνατο,
γιά νά βρεθεῖ ὅσο τό δυνατ
Μά ὅμως αὐτό δέν εἶναι δυό ἀγάπες πού διχάζουν τόν
ἀπόστολο καί τόν ἕλκουν σέ δυό πλευρές, ἀλλά μιά, ἡ ἴδια, πού ἀνοίγει μπροστά
του δυό θησαυροφυλάκια: τό ἕνα μέ τό θησαυρό τοῦ μακάριου κόσμου στόν οὐρανό
καί τό δεύτερο μέ τίς ψυχές τῶν πιστῶν στή γῆ.
Ἐκεῖνος ὁ ἐπουράνιος θησαυρός μεγεθύνεται μέ τούς
θησαυρούς τῆς γῆς, ὁ θησαυρός αὐτός ξεχύνεται στόν ἄλλον.
Νά πάει στόν οὐρανό – ἕλκει τόν ἀπόστολο ἡ ἀγάπη καί ἡ
ἐπιβράβευση νά παραμείνει στή γῆ ἕλκει τόν ἀπόστολο ἡ ἀγάπη καί τό καθῆκον.
Ἀλλά ὅταν ἕνας θνητός ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, βρίσκει
ὅτι εἶναι χρησιμότερο νά παραμείνει ἐνσαρκί λόγω τῆς ἀγάπης του γιά τούς
ἀδελφούς του, ἑπομένως γιατί θά ἦταν ἔκπληξη ὅτι ὁ ἀθάνατος Θεός διέκρινε, πρίν
ἀπό τόν ἀπόστολο, ὅτι θά ἦταν χρησιμότερο νά ὑπάρχει ἐν σαρκί γιά χάρη τῆς
σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, παρά ἐκτός σώματος στό πνευματικό βασίλειο.
Αὐτή ἡ ἐξομολόγηση τοῦ Παύλου μπροστά στούς Φιλιππησίους
δέν εἶναι ποῦ μᾶς ἐξηγεῖ ἐντελῶς ξεκάθαρά το κίνητρο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ
τοῦ Θεοῦ;
Ἐκεῖ στούς οὐρανούς βρίσκεται τό ἀληθινό βασίλειο τοῦ
Χριστοῦ καί ἡ ἀληθινή ζωή τοῦ Χριστοῦ χωρίς ἀνάμιξη τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ
θανάτου.
Ἀλλά ἡ ἀγάπη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀνθρώπους,
βρῆκε χρησιμότερο νά βρεθεῖ ἐν σαρκί στή γῆ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.
Πράγματι, πρέπει νά εἴμαστε εὐγνώμονες στόν ἀπόστολο
Παῦλο, πού ἐξηγώντας μᾶς τόν ἑαυτό του, μᾶς ἐξήγησε τό μυστήριο τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ
Χριστοῦ καί τήν ἐν σαρκί παραμονή Του.
Κύριε ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός.
Σοί πρέπει πάσα δόξα καί εὐχαριστία εἰς τούς αἰώνας
τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://proseuxi.gr/
https://proseuxi.gr/
